William Stanley Merwin

Amerykański poeta, dwukrotny laureat Nagrody Pulitzera, w 2013 r. został pierwszym laureatem Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Zbigniewa Herberta. Merwin Herberta poznał osobiście po odczycie dotyczącym poezji polskiej w Nowym Jorku na początku lat 70. i przez tydzień opiekował się nim, pokazując mu miasto i całymi dniami z nim dyskutując. William Stanley Merwin urodził się w Nowym Jorku. Po studiach na Uniwersytecie Princeton pracował - w latach 1949–51 - jako prywatny nauczyciel we Francji, Portugalii i na Majorce. Debiutował zbiorem wierszy „A Mask for Janus” (1952). Wydał ponad 50 tomów poezji, sztuk teatralnych, prozy i przekładów na angielski, m.in. dzieł klasyki, za co został nagrodzony The PEN Translation Prize – poeta znał łacinę i wszystkie języki romańskie. W.S. Merwin znany był z działalności pacyfistycznej – protestował przeciwko wojnom w Wietnamie, Iraku i Afganistanie – i ekologicznej. W 1976 r. przeniósł się na Hawaje, by studiować tam buddyzm. Zamieszkał na wyspie Maui, gdzie na swojej plantacji posadził ponad 800 rzadkich gatunków palm i drzew zagrożonych wyginięciem. Napisał też książkę o mitologii Hawajów i zaangażował się w działalność ruchów dążących do odtworzenia lasów deszczowych. Przed 2013 r. w Polsce znane były tylko pojedyncze wiersze Merwina tłumaczone m.in. przez Julię Hartwig, Artura Międzyrzeckiego i Czesława Miłosza. Wydawnictwo Znak wydało jednak tom wierszy laureata Nagrody Herberta „Imię powietrza”, zbiór ponad 60 utworów ze wszystkich etapów twórczości poety. Był wyróżniany najbardziej prestiżowymi nagrodami, m.in. Pulitzerem (dwukrotnie), National Book Award, Bollingen Prize i Wallace Stevens Award.