Tadeusz Suchocki
Wspomnienie
Jeden z czołowych polskich akompaniatorów i aranżerów. Pracował niemal ze wszystkimi piosenkarkami i piosenkarzami, śpiewającymi aktorkami i aktorami, z gwiazdami operetki i opery. Aranżował dla Polskiego Radia, dla Polskich Nagrań i dla telewizji, m.in. na prośbę Jerzego Wasowskiego niektóre utwory do Kabaretu Starszych Panów. "Tadeusz był w ogóle wybitnym specjalistą w dziedzinie piosenki kabaretowej, uprawiał ją jeszcze w czasie studiów, a potem w kabaretach zawodowych" - wspominał go Wojciech Młynarski. Urodził się w Wilnie, tam rozpoczął studia pianistyczne kontynuowane po wojnie w Łodzi. Po przeprowadzce do Warszawy skończył także dyrygenturę. W latach 1951-62 był pedagogiem i dyrygentem Zespołu Pieśni i Tańca "Mazowsze". Wszechstronnie uzdolniony, a przy tym niezwykle skromny, interesował się także jazzem. Współtworzył słynny jazzowy Klub Melomanów przy Polska YMCA w Łodzi. Skomponował wiele szlagierowych piosenek dla wybitnych artystów, do których teksty pisali Wojciech Młynarski ("Taksówkarz warszawski", "Statek do Młocin", "Bez ciebie nie ma życia, Warszawo ma"), Maria Czubaszek ("Poznajmy się bliżej") i wielu innych. Był twórcą ścieżki muzycznej do filmu Stanisława Barei "Żona dla Australijczyka" oraz współaranżerem muzyki Włodzimierza Korcza do filmu "Lata dwudzieste, lata trzydzieste" w reżyserii Janusza Rzeszowskiego.