Wojciech Wójcik
Wspomnienie
Mistrz kina gatunkowego, zasłynął jako twórca serialu sensacyjnego "Ekstradycja". Wojciech Wójcik urodził się w Warszawie, był synem kierownika produkcji Zygmunta Wójcika, który zarządzał planem „Popiołu i diamentu” Andrzeja Wajdy. W latach 60. studiował reżyserię na łódzkiej Filmówce, a w wakacje dorabiał jako kelner w Grand Hotelu w Sopocie. Był też sanitariuszem w pogotowiu. Przez 12 lat pracował jako drugi reżyser z Jerzym Kawalerowiczem, Stanisławem Różewiczem, Kazimierzem Kutzem i Jerzym Hoffmanem. Od Kawalerowicza uczył się inscenizacji, od Kutza prowadzenia aktorów, a od Hoffmana montażu. Jego reżyserskim debiutem był film "Okno" (1980). Rok później nakręcił nagrodzone na festiwalu w San Sebastian "Karate po polsku". Domeną Wójcika było kino gatunkowe - już w latach 80. kręcił kryminały i filmy sensacyjne, m.in. "Prywatne śledztwo" i "Trójkąt Bermudzki". Największą popularność zawdzięczał serialowi sensacyjnemu "Ekstradycja" z Markiem Kondratem w roli komisarza Halskiego, który reżyserował w latach 1995-99. Później zrealizował m.in. inspirowany kryminalną sprawą z lat 60. film "Tam i z powrotem" z Januszem Gajosem w roli głównej (nagroda za reżyserię na festiwalu filmowym w Gdyni) oraz serial sensacyjny "Sfora". Niektóre niezrealizowane projekty wspominał z żalem: - Ok. 2000 roku miałem robić serialową „Stawkę większą niż życie”. Zaadaptowałem nowe scenariusze Andrzeja Zbycha. Na Klossa wybrałem Marka Bukowskiego, świetnie wyglądał w mundurze - opowiadał. - W TVP nalegali, żeby tym razem J-23 pracował dla Amerykanów. Odmówiłem, mówiąc, że widz nie jest taki głupi. Ale znalazłem świetny pretekst, dlaczego Kloss pracuje dla ruskich: bo ma matkę w Kołymie. W TVP nie znaleźli na to dość pieniędzy. Prywatnie był wybuchowy, miał za to wyjątkowe poczucie humoru, świetnie opowiadał dowcipy, zwłaszcza dosadne. Powtarzał: "W trakcie zdjęć tylko jedna osoba ma prawo pić - to ja. U innych alkoholu nie toleruję. Gdy ktoś złamie ten zakaz, robię się nieprzyjemny". W 2002 r. Wojciech Wójcik został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi dla rozwoju Telewizji Polskiej.