Janusz Ekiert

Wybitny krytyk muzyczny, był m.in. ekspertem w popularnym teleturnieju telewizyjnym „Wielka gra”. Janusz Ekiert pochodził z Przemyśla. W 1954 roku ukończył studia muzyczne w klasie fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Pięć lat później został absolwentem muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim. Jako krytyk muzyczny pisał recenzje dla „Expressu Wieczornego” i „Ruchu Muzycznego”, relacjonował warszawskie Konkursy Chopinowskie. Miał świetne pióro, potrafił jak mało kto pisać o muzyce: językiem komunikatywnym, giętkim, adekwatnym do tematu, celnie chwytając istotę rzeczy. A przy tym z ogromną swadą i bardzo dowcipnie: „Jak nazywamy grającego na rogu? Waltornistą, rezygnując z tworzenia odrębnej polskiej nazwy. Bo jakże należałoby go nazwać: rogaczem?” - tak zabawiał w swoich „Zagadkach muzycznych”. Janusz Ekiert był też jurorem w międzynarodowych konkursach muzycznych w Polsce oraz zagranicą, m.in. w Amsterdamie, Rzymie i Dubrowniku. Występował w Polskim Radiu i telewizji. Cała Polska oglądała go w teleturnieju „Wielka gra”, jako eksperta od muzyki. A w Łańcucie prowadził Festiwal Muzyczny. Talent do popularyzowania muzyki wykorzystywał w książkach – napisał m.in. „Gawędy o instrumentach muzycznych” (1958), „W kręgu opery i baletu” (1958), „500 zagadek muzycznych” (1966), „Lustro epoki” (1988), „Fryderyk Chopin. Biografia ilustrowana” (2009), „Chopin wiecznie poszukiwany” (2010). W latach 2003-10 był związany z Radomską Orkiestrą Kameralną, która organizowała wtedy Międzynarodowy Festiwal Kwartetów Smyczkowych.

Zdjęcie profilowe: Wojciech Surdziel / Agencja Gazeta