Współtwórca warszawskiej galerii Foksal, malarz i wieloletni aktor w teatrze Kantora. „Interesowała mnie możliwość zachwiania i zatracenia iluzji przestrzeni” - pisał. Zbigniew Gostomski mieszkał i pracował w Świdrze pod Warszawą. Urodził się w Bydgoszczy, malarstwo studiował na warszawskiej ASP. Po dyplomie pozostał na uczelni, której w 1988 r. został profesorem. Razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem oraz artystami Romanem Owidzkim, Henrykiem Stażewskim, Edwardem Krasińskim i Tadeusz Kantorem założył w Warszawie w 1966 r. funkcjonującą do dziś galerię Foksal. Wziął udział w wystawie inicjującej działalność galerii - pokazał wtedy „Reliefy optyczne”, pracę w duchu op-artu, w której użył bieli i czerni. Przeszedł od malarstwa do environment (ang. środowisko), czyli rodzaju pracy artystycznej, która ma kreować sytuację przestrzenną w galerii czy muzeum. Miał prawie 30 ekspozycji indywidualnych, wziął też udział w podobnej liczbie wystaw zbiorowych. W latach 60. zaprzyjaźnił się z Tadeuszem Kantorem. Znajomość zaowocowała współpracą artystyczną – Gostomski brał udział w happeningach Kantora i przez ponad 20 lat był aktorem w Teatrze Cricot 2 Kantora i Marii Jaremianki. Zagrał m.in. w „Umarłej klasie”, „Niech sczezną artyści” czy „Nigdy już tu nie powrócę”.