Jan Zagozda

Trafił do Polskiego Radia 1 października 1953 r. z nakazem pracy - był bowiem absolwentem Politechniki Warszawskiej ze specjalizacją radiofonia. Jako inżynier obiektu miał dbać o dobrą jakość dźwięku. Już jako kilkulatek kazał sobie na okrągło puszczać muzykę z gramofonu (jego ulubioną piosenką było „Odrobinę szczęścia w miłości”), pierwszy raz usłyszał audycję radiową w wieku pięciu lat, a gdy w 1937 r. do drzwi jego domu zapukał sprzedawca oferujący odbiornik radiowy na próbę i możliwość zakupu w korzystnych ratach, to właśnie mały Janek podjął decyzję: „Bierzemy!”. W czasie wojny rodzice musieli sprzedać całą kolekcję płyt, ale Jan odbudował ją z nadwyżką po wojnie - miał skatalogowanych 40 tys. utworów (tzw. Zagozdeum), które przez kilkadziesiąt lat prezentował na antenie Polskiego Radia. Audycje muzyczne zaczął prowadzić w latach 70. Puszczał głównie utwory przedwojenne. Od lat 90. pracował w tandemie z Danutą Żelechowską. Wspólnie prowadzili audycję „Mijają lata, zostają piosenki”. Do śmierci Żelechowskiej w 2005 r. nadawali także cykle „Słodkie radio retro” i „Wspomnienia pisane dźwiękiem”. W Programie 3 Zagozda prowadził audycję „Szum starej płyty". W 2000 r. Zagozda dostał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2005 r. Zagozda i Żelechowska otrzymali Złote Mikrofony Polskiego Radia, a rok później minister kultury wyróżnił ich nagrodą specjalną.