Ludwik Krempa

Jeden z ostatnich polskich lotników z czasów II wojny światowej, generał brygady, kawaler Orderu Virtuti Militari. Ludwik Krempa urodził się w Sanoku, ale maturę – w 1936 roku – zdał w Krakowie, w Państwowej Szkole Przemysłowej im. Stanisława Staszica. Niedługo później w ośrodku w Bezmiechowej Górnej ukończył kurs szybowcowy, co w konsekwencji zawiodło go w 1938 roku na do dęblińskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa. Po kampanii wrześniowej 1939 roku, tak, jak wielu innych polskich żołnierzy, szukających okazji do walki z hitlerowskimi Niemcami, tułał się przez Węgry, Serbię, Grecję, Turcję i Izrael, by ostatecznie jesienią 1940 roku trafić do Wielkiej Brytanii. Po obowiązkowym doszkalaniu w pilotażu maszyn latających w dywizjonach brytyjskich, został pilotem 304 dywizjonu bombowego „Ziemi Śląskiej im. Ks. Józefa Poniatowskiego”. Od połowy 1943 roku samodzielnie dowodził sześcioosobową załogą bombowca nocnego Vickers Wellington. Odbył w sumie 50 lotów bojowych, najczęściej nad Atlantykiem i Zatoką Biskajską. Po zakończeniu działań bojowych – i przejęciu w Polsce władzy przez komunistów – Ludwik Krempa pozostał w Anglii. W ramach szkoleń dla polskich emigrantów przeszedł kurs kreślarski. Pracował przy projektowaniu silników autobusowych, pomp głębinowych oraz systemów zasilania awaryjnego. Na emeryturę przeszedł w 1981 roku. Wspólnie z żoną na powrót do Polski zdecydował się w 1988 roku. Krempowie zamieszkali w Krakowie. Ludwik Krempa działał w miejscowym Klubie Seniorów Lotnictwa, od 2013 roku był honorowym członkiem Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP, honorowym wiceprezesem ds. weteranów, oraz członkiem kapituły „Honoris”. W listopadzie 2016 r. stuletni wtedy Ludwik Krempa został awansowany do stopnia generała brygady w stanie spoczynku. - Jest wielu innych ludzi, którzy bardziej zasłużyli na ten awans aniżeli ja - mówił skromnie, odbierając nominację. - Nie jestem bohaterem, wykonywałem swoje zadania, to, co kazali, i na tym koniec. Cudów nie zrobiłem. Jeszcze mieszkając w Anglii Ludwik Krempa został odznaczony przez władze RP na uchodźstwie Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, a także Medalem Lotniczym. Dostał też - dwukrotnie - Krzyż Walecznych, a w 2015 roku - Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz krakowską odznakę „Honoris Gratia”. Zmarł w Krakowie, został pochowany w Sanoku. Nieco ponad rok po śmierci pilota – weterana – we wrześniu 2018 roku – sanoczanie uhonorowali swojego krajana muralem na ścianie budynku przy ul. Jana Heweliusza 3. Złożony z dwóch kadrów obraz przedstawia Ludwika Krempę w wojskowym mundurze, który zerka na wykonujący lot bojowy nad oceanem samolot Wellington.

Zdjęcie profilowe: Łukasz Krajewski / Agencja Gazeta