Historyk mediewista, historyk kultury polskiej, specjalista historii Europy Środkowo-Wschodniej, od lat związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. Jerzy Kłoczowski był żołnierzem Armii Krajowej, ps. „Piotruś”, uczestnikiem powstania warszawskiego, został ciężko ranny w ataku na Królikarnię (stracił rękę), odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Krzyżem Walecznych. Po kapitulacji powstania był jeńcem w obozie w Skierniewicach. W latach 1945-48 studiował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1950 r. został adiunktem na KUL, gdzie później był kierownikiem Katedry Historii Średniowiecznej i Nauk Pomocniczych Historii oraz dyrektorem Instytutu Geografii Historycznej Kościoła w Polsce. W latach 1968-74 piastował funkcję dziekana Wydziału Nauk Humanistycznych. Od 1981 r. prof. Kłoczowski kierował pracami Wszechnicy Regionu Środkowowschodniego „Solidarności”. Po 13. grudnia 1981 roku współpracował z tajnymi strukturami „Solidarności”. Działał w konspiracyjnym Społecznym Komitecie Nauki i Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie. W latach 1990-91 był senatorem RP, członkiem Komisji Spraw Zagranicznych Senatu. Od 1989 do 1990 był też przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego Lubelszczyzny. Od 1991 r. prof. Jerzy Kłoczowski pełnił funkcję prezesa zarządu Towarzystwa Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej, od 2002 r. był dyrektorem Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej. W latach 2000-04 współtworzył i przewodził Konwentowi Europejskiego Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów, był też wiceprzewodniczącym Forum Polsko-Ukraińskiego.