Stanisław Maj

„Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma.” Wisława Szymborska Dnia 10 stycznia 2023 r. odszedł do Pana w wieku 91 lat prof. dr hab. med. Stanisław Maj, lekarz hematolog, absolwent Wydziału Lekarskiego Warszawskiej Akademii Medycznej. Swoją pracę zawodową realizował przez 60 lat w Instytucie Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie, pełniąc przez 25 lat funkcję kierownika Kliniki Hematologicznej. Z wyjątkową starannością pogłębiał swoją wiedzę medyczną w czasie stypendiów i staży naukowych za granicą w Belgii, Francji, Austrii, Anglii i Szwecji. Zdobytą wiedzę i umiejętności przekazywał, będąc kierownikiem naukowym i wykładowcą, na kursach organizowanych przez Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego i Instytut Hematologii i Transfuzjologii dla lekarzy specjalizujących się w zakresie chorób wewnętrznych, onkologii klinicznej i hematologii. Dbał szczególnie o zapewnienie bardzo wysokiego poziomu merytorycznego prowadzonych zajęć. Był kierownikiem specjalizacji w zakresie chorób wewnętrznych 15 lekarzy i 21 lekarzy w zakresie hematologii. Swoją wiedzę i doświadczenie kliniczne wykorzystywał zasiadając w Komisji Leków działającej przy Ministrze Zdrowia jako członek prezydium. Profesor był wyjątkowo rzetelnym i aktywnym lekarzem. Uczestniczył w realizacji programów badawczych centralnych, resortowych i instytutowych co przyczyniło się do optymalizacji metod rozpoznawania i leczenia chorób krwi i układu krwiotwórczego, zwłaszcza chorób nowotworowych w Polsce. Był też lekarzem ONZ. Przez wiele lat współpracował z kwartalnikiem „Acta Haematologica Polonica”, a w latach 1986–1991 był jego redaktorem naczelnym. Pozostawił po sobie ogromny dorobek naukowy w postaci ponad 300 publikacji, w tym rozdziałów napisanych do znanych w medycynie monografii i podręczników, haseł z dziedziny hematologii i transfuzjologii w Małej Encyklopedii Medycyny i Wielkiej Encyklopedii PWN. Wśród publikacji Profesora na uwagę zasługują, w szczególności: „Normy i kliniczna interpretacja badań diagnostycznych w medycynie wewnętrznej”, „Atlas hematologii klinicznej”, „Hematologia. Podręcznik dla średnich szkół medycznych”, „Współczesna diagnostyka i leczenie chorób krwi”, „Farmakoterapia chorób krwi i układu krwiotwórczego”. Dla Profesora, mimo ogromu zajęć poświęconych rozwojowi medycyny, naczelne miejsce w jego życiu zajmowała praca z pacjentem. To właśnie ją traktował jako swoje największe powołanie i to dla niej zrezygnował z pracy jako wykładowca akademicki. Nigdy nie odmówił pomocy żadnemu pacjentowi, który zwrócił się do niego o pomoc. Zawsze spieszył z pomocą wszystkim potrzebującym bez względu na ich status społeczny. Jego mądre, pogłębione i wyważone diagnozy uratowały życie wielu chorym, a ich rodzinom pozwalały przetrwać bardzo trudne chwile. Profesor był Człowiekiem wielkiej szlachetności, niezwykłej skromności i mądrej życzliwości skierowanej do każdego człowieka. Dla Rodziny kochający Mąż, Ojciec i Dziadek. Mój ukochany Mąż, był nie tylko wybitnym naukowcem bez reszty oddanym pacjentom, ale także wspaniałym Mężem, Ojcem i Dziadkiem, który potrafił znaleźć czas dla Żony i Rodziny okazując im nie tylko wielką miłość, ale i poświęcenie przez cały długi okres życia w szczęśliwym małżeństwie. Był troskliwym Ojcem i Dziadkiem dbającym o należyte wychowanie i naukę młodego pokolenia w Rodzinie. Na zawsze pozostanie w Naszej pamięci jako człowiek wrażliwy i otwarty na ludzką krzywdę, niosący przede wszystkim spokój i nadzieję, a także kochający drugiego człowieka. Z żalem myślimy, że już Cię nie ma z Nami. Dziękujemy za to, że Byłeś częścią Naszego życia. Nie zapomnimy o Tobie nigdy. „Jesteś taką godziną, która już nie wróci, stosem listów pożółkłych w głębinie szuflady, zapomnianym uśmiechem, który bardzo smuci, i wspomnieniem, na które nie ma żadnej rady.” Kjersti Annesdatter Skomsvold